پنسیلوانیا

در سال ۱۶۸۱ چارلز دوم به یکی از اعضای بلند پایه «جامعۀ دوستان» (معروف به کویکرها) موسوم به ویلیام پن، مالکیت بخش عظیمی از سرزمینی را که در جنوب مستعمره نیویورک قرار داشت اعطا کرد. این سرزمین که از نظر جنگل بسیار غنی بود، نام پنسیلوانیا (جنگل پن) به خود گرفت. پادشاه با این اقدام و بذل و بخششی که به عمل آورد، از دِین بزرگی که در قبال پدر این مرد بر گردن داشت، بسهولت رهایی یافت.

ویلیام پن نیز مثل لرد بالتیمور در زمان خویش، پس از آنکه طلب پدری را بدین ترتیب وصول کرد، قصد آن داشت که محلی به منظور پناه دادن همکیشان آزار دیده خود فراهم آورد و همان سال اولین کاروان کویکرها را به راه انداخت و اینان در دهکده ‌های نیوکاسل و آپلند(Upland) در خلیج کوچک دو لاوار که یادگار دوران استعمار سوئدی بودند، مستقر گردیدند. پیش از رسیدن این کاروان، چند هلندی و چند انگلیسی با اولین مهاجران سوئدی مراوده و همسایگی داشتند.
سال بعد ویلیام پن شخصاً به همراهی صد تن از همکیشان، اقیانوس اطلس را پیمود. وی از رودخانه دولاوار عبور کرد و تا ملتقای رود شوئیل کیل پیش رفت. در همان جا بود که فیلادلفيا (Philadelphia «شهر محبت برادرانه») را بنیاد نهاد، بنیادی که در آن زمان از فکری بلند پرواز مایه‌ می‌گرفت. کویکرها که واقعا شهرساز بودند، زمین‌ها را به قطعاتی منظم تقسیم کردند، به نحوی که هر خا‌نه‌ای در میان باغی بزرگ قرار می‌گرفت. گذرگاه‌ها نیز که با ریسمان خط کشی شده بودند، خیابان‌های وسیع و مستقیمی را تشکیل‌ می‌دادند و شرایط یک پایتخت مناسب برای آینده فراهم آمده بود.

اولین کوشش پن این بود که مجموعه قوانینی تنظیم کند که با حفظ جوانب آزادی، یک حکومت سالم و عادلانه را تأمین نماید. نام این مجموعه قوانین را گریت لاوا نهاده بود. به عنوان نمونه «قانون بزرگ» پیش بینی‌ می‌کرد که مهاجران‌ می‌توانند آزادانه فرایض دینی خود را به جا آورند؛ و اینکه هر که مالیات‌ می‌پردازد، از حق رأی برخوردار است و افرادی که عضو کلیسای مسیحی‌اند واجد شرایط انتخاب شدن برای مشاغل عمومی محسوب‌ می‌شوند. مطابق همین قانون کودکان‌ می‌بایست از دوازده سالگی تحت تعلیمات حرفه‌ای قرار گیرند یا به کاری مفيد اشتغال ورزند. ضمناً كيفر مرگ فقط برای قتل و جنایت پیش بینی گردیده بود. مقررات اخیر برای انگلستان آن زمان تکان دهنده و انقلابی بود زیرا در آن کشور در حدود دویست جرم و جنایت مستوجب اعدام و عقوبت مرگ بود.

مهاجران بیشماری که با تأمین آزادی مذهب مجذوب مستعمره پنسیلوانیا شده بودند، به سوی این سرزمین روان گردیدند. مهاجران از این پس فقط از انگلستان نمی‌آمدند بلکه از ایرلند و آلمان منطقه رن نیز رهسپار این دیار‌ می‌شدند. افراد فوق که پروتستان بودند و «اسکاتلندی - ایرلندی» و «پالاتن ( Palatinate)»* بیشتر صنعتگر بودند و سخت ماهر و از این رو به پیشرفت کشور بسیار کمک کردند.

در همین محیط مساعد بود که سده بعد، یک بازرگان جوان بوستونی، به نام بنیامین فرانکلین، استعداد‌های طبیعی خویش را به نحو بارزی پرورش داد و بارور ساخت.

پی‌نوشت:

* منطقه‌ای در جنوب غربی آلمان است که کم ‌و بیش با ایالت امروزی رایلند-فالتس تطابق دارد. این منطقه حدود ۵٬۴۵۱ کیلومتر مربع مساحت و ۱٫۴ میلیون نفر جمعیت دارد. پالاتن از غرب با زارلند، از شمال غربی با رشته‌کوه هونزروک، از شرق با هسن و بادن-وورتمبرگ و از جنوب با آلزاس فرانسه محدود می‌شود. اقلیم آن اقلیم اقیانوسی است و دمای متوسط سالانه‌ی هوا حدود ۱۰ درجه‌ی سانتیگراد است.