به گزارش انجمن خرد آورده شده از ایسنا، سجاد علیبیگی - سرپرست هیات مشترک بینالمللی کاوش - گفت: تپه تاریخی خیبر در باستانشناسی منطقهی بسیار بااهمیتی است و با تداوم پژوهشها و کشفیات آینده میتوان به اطلاعات مهمی در خصوص هزارههای دوم و اول پیش از میلاد غرب ایران دست پیدا کرد.
این باستانشناس در توضیح مهمترین یافته های باستانشناسی در این تپه گفت: بخشی از یک گلنوشته به خط میخی و مُهر استوانهای کتیبهداری به خط میخی، در حال حاضر مهمترین یافتههای باستانشناسی منقول این محوطه تاریخی است و نشان میدهد حداقل بخشی از مردمانی که در اینجا زندگی میکردند در بیش از سه هزار سال پیش دارای سواد خواندن و نوشتن بوده و در این راستا برای انتقال پیامهای خود از خط میخی استفاده کردهاند.
این عضو هیات علمی گروه باستانشناسی دانشگاه رازی کرمانشاه افزود: قدیمیترین یافتههای سطحی تپه متعلق به هزارهی پنجم پیش از میلاد است، اما در حال حاضر یافتههای کاوش رأس تپه مربوط به دوره اشکانی (کمی بیش از دو هزار سال پیش) است و با ادامه کاوشها در لایههای پائینتر، یافتههای قدیمیتری به دست خواهد آمد.
او با بیان اینکه بر اساس کاوشها جدیدترین لایهی سکونتی در تپه خیبر به دورهی اشکانی برمیگردد و حدود دو هزار سال قدمت دارد، ادامه داد: در استقرار این دوره بقایای دو لایهی ساختمانی که با خشت ساخته شده، آشکار شده است که بخشی از یک بنای ستوندار با جرزهای آجری، حیاط سنگ فرش شده، چاه، ساختمانهای خشتی بخشی از دستاوردهای کاوش این فصل است.
به گفته وی، به نظر میرسد ساختمانهای کاوش شده بقایای ساختوسازهای روستائی دورهی اشکانی نیست و احتمالا در این بخش از محوطه خانهی خان یا حاکم منطقه در دورهی اشکانی وجود داشته است.
علیبیگی با تاکید بر اینکه هیات باستانشناس در تلاش است تا به کمک متخصصان باستان گیاهشناسی به بررسی پوشش گیاهی منطقه پرداخته و به الگوی معیشتی ساکنان این محوطه در هزاران سال پیش پی ببرد، افزود: در این کاوشها علاوه بر مطالعهی بقایای معماری و سفال، گروه باستانشناسی بقایای استخوانهای جانوری را نیز جمعآوری کرده و با کمک متخصصان باستانجانورشناسی درصدد هستند تا الگوی تغذیه و نوع دام نگهداری شده یا جانوران شکار شده و مورد استفاده ساکنان این محوطهی باستانی مورد شناسائی قرار گیرد.
او گفت: هیات باستانشناسی برای درک برخی از مسائل باستانشناسی منطقه نیازمند است تا در کنار کاوشها، بررسی باستانشناسی در جنوب شهرستان روانسر انجام دهد تا وضعیت پراکندگی استقرارها، کارکرد احتمالی هر یک از آنها و سلسله مراتب آنها (مرکز یا پیرامون بودن) آنها مشخص شود.
وی گفت: امیدواریم بتوانیم کاوشها را در سالهای آینده ادامه دهیم تا تاریخ فرهنگی و سیاسی این منطقه را بازسازی کرده و با حفظ و ارائهی یافتههای کاوشها زمینه جذب گردشگر را در این بخش از غرب ایران و استان کرمانشاه فراهم کنیم.