وقتی صحبت از اولین اثر ثبت شده از ایران در یونسکو میشود، شاید کمتر کسی بداند از چه جادویی سخن به میان میآید، این روزها اگر سری به جنوب ایران بزنیم، گردشگران زیادی را میبینیم که هزاران کیلومتر را سپری کرده تا از یکی از شاهکارهای معماری تمدن ایران باستان دیدن کنند. اثری که تخمینزده میشود متعلق به حدود ۱۲۵۰ سال پیش از میلاد مسیح است.
به گزارش انجمن خرد آورده شده از ایسنا، بنا بر اعلامهای پرشیا، بنایی پیشکش خدای عیلامیها در شهر دوراونتاش، یکی از بزرگترین و مفتخرترین شهرهای ایران باستان. اگر از اهواز به سمت شوش و شوشتر حرکت کنیم، در نزدیکی سایت باستانی هفتتپه، باقیمانده بنایی قرارگرفته که روزگاری معبد و نیایشگاه عیلامیهای باستان بود، طبق گفته باستانشناسان، این نیایشگاه برای ستایش ایزد باستان اینشوشیناک که الهه نگهبان شوش بود توسط پادشاه وقت ایلام اونتاش ناپیریش ساخته شده بود.
نام زیگورات چغازنبیل شاید عجیب به نظر برسد، با بررسی نامی که اهالی منطقه از پیشینیان خود به ارث بردن متوجه خواهیم شد که این نام از گویش لری است، چغا به معنی تپهای منفرد و تنها در یک دشت، با دیدن چغازنبیل متوجه وجه تسمیه آن خواهیم شد، همانند سبدی وارونه و تنها در دشتی بزرگ، به خاطر شکل عجیب تپهی مدفون در تاریخ و زیگورات که به معنی ساختمان بلند چند طبقه و نیایشگاه دیرینه. بنایی ۵ طبقه به ارتفاع ۵۲ متر که امروزه فقط ۲ طبقه از آن را میتوان دید، بقایای عظیم ۲۵ متری بهجامانده از دوران باستان، تنها آثاری است که از شکوه آن باقیمانده است.
