به گزارش انجمن خرد آورده شده از ایسنا، قدمتاش را به درازای خلیجفارس میدانند و خودش را یکی از قدیمیترین بنادر ایران که روزی بازرگانانش شهره عام و خاص بودند، اما بیش از دو سال است که شهرداری منطقه دست روی یکی از نقاط تاریخی و کلیدی «سیراف» گذاشته و پای درختان را به «دره لیر» باز کرده، درهای با باقیماندههای تاریخی متعدد مانند غار، استودان، دخمه، آب انبار و سازههای آبی که در مکانهای صعب العبور و ارتفاعاتاش هنوز بقایای استخوانهای مردگان را در خود حفاظت کردهاند.
شاید باید گفت حالا دیگر، «سیراف»، «سیراب» یا «صیراف» قدیمیترها یا حتی «پمپئی» خواندن سیراف بعد از زلزله هفت روزه ۷۳ سال قبلش، برایش فرقی ندارد، وقتی مدیریت شهری این بندر تاریخی به جای استفادهی بهینه و درخواست از میراثفرهنگی برای درآمدزایی بیشتر و جذب بیشتر گردشگران، ترجیح میدهد تا فضای سبز را پررنگتر کند، تا غنیتر کردن تاریخ منطقهاش!
از همان زمان، خبرها و اعتراضهای دوستداران میراثفرهنگی نسبت به این اقدام شهرداری سیراف به طور دائم منتشر میشد اما نه تنها هیچ عکسالعملی از سوی متولیان میراثی بوشهر و سیراف را در پی نداشته، بلکه شهرداری هم با خیال راحت کار خود را انجام میدهد و ادواتش را برای عملیاتیکردن کامل طرحش، به دره لیر میبرد.
