به گزارش انجمن خرد آورده شده از ایسنا، در کنار این اقدامات که هر کس اظهار نظر متفاوتی نسبت به آن دارد و البته بیشترین اظهار نظرها نسبت به آن عملکرد منفی است، از جدیدترین اقدامات نامناسب برای این محوطهی جهانی البته قبل از ثبت جهانی و بعد از کاندید شدناش برای ثبت در فهرست میراث جهانی یونسکو به چند روز قبل از حضور ارزیابان یونسکو برای بررسی مجموعهی جهانی فیروزآباد برمیگردد. در این محوطهی جهانی، ماشین آلات سنگین، جادهای به منظور سهولت دسترسی به نقش برجسته ساسانی موسوم به «نقش پیروزی» یا «نبرد سواران» ایجاد کردند، اقدامی که گفته میشود به دستور مدیر این محوطهی باستانی و اکنون جهانی انجام شده است.
این اقدام را نه تنها برخی کارشناسان میراث فرهنگی ضروری نمیدانستند، بلکه برخی دوستداران میراث فرهنگی هم در بازدید از این محوطه که نه تنها قبل از حضور ارزیابان از محوطه دیدن کرده بودند، بلکه حتی یک ماه قبل از ثبت جهانی فیروزآباد هم به این محوطه رفته بودند، این وضعیت را تائید میکنند، راهی که علاوه بر کشیده شدناش در درون عرصه باستانی، قسمتهایی از راه باستانی این محل و منظر فرهنگی کتیبه را نیز تخریب کرده است.
برخی افراد و کارشناسان در زمان حضورشان در این محوطه که از قضا در موقعیت حضور لودرها برای صاف کردن جاده بوده، موقعیت را میبینند؛ اقدامی که در همان زمان گفته میشود صرفاً برای امکان تردد با ماشین از روستای آتشکده تا محل نقش برجسته ساسانی موسوم به «نبرد سواران»، که مسافتی حدود یک کیلومتر دارد، کشیده میشود.
اما گفته میشود علاوه بر اینکه آن کار باعث مخدوش شدن اصالت و آسیب به منظر فرهنگی اثر شده و آثار باستانشناختی را از بین برده است، بلکه بقایایی نادری از فسیلها را تخریب میکند.
در کنار این اتفاقات در این محوطه _قبل از ثبت جهانی_ روستای امروزی «آتشکده» در شمال کاخ اردشیر و جنوب نقش برجسته معروف ساسانی شکل گرفت و توسعه تدریجی آن علاوه بر مخدوش کردن منظر فرهنگی این آثار، بخشهایی از بقایای باستانی را به دنبال داشت؛ اقدامی که آن هم مشکلات زیادی را برای این محوطه باستانی به دنبال داشته و دارد، اما به نظر میرسد میراث فرهنگی همچنان آرامش کافی را برای برطرف مشکلات در این محوطهی جهانی دارد.
این آرامش را میتوان در صحبتهای علیرضا عسگری چاوردی مدیر پایگاه فیروزآباد در گفتوگو با یک رسانه در این زمینه دید.
او نخست فیروزآباد را مانند دیگر دشتهای کشور در حال توسعه توصیف کرده و با بیان اینکه دشت فیروزآباد محدودیتهایی مانند کوچکی دشت و صعبالعبور بودنش که هزینهی زیادی به همراه دارد، تاکید کرد: «توسعه باید در خدمت آثار باستانی باشد و چشمانداز آثار را حفظ کند، سپس در خدمت گردشگری باشد، در عین حال به بهانه حفظ منظر نمیتوانیم راههای دسترسی را از دشت فیروزآباد دور کنیم و در عین حال گردشگری را پایدار نگه داریم بنا براین کنش متقابل بین آثار باستانی و توسعه در دشت فیروزآباد و دره تنگاب وجود دارد.»
وی با بیان اینکه امروز دسترسی به قلعه دختر با پیادهروی بسیار سنگین انجام میشود و برای گردشگران با مشکل مواجه میشود؛ افزود: این منطقه دو مسیر گردشگری دارد که هر دوی آنها مسیر دسترسی مناسبی ندارند و هر دو در حریم رودخانه هستند و به دلیل محدودیتهایی که در دره تنگاب هست خود راه دارای حریم هست و اداره راه و اداره منابع طبیعی مدعی هستند و خطراتی که در کنار جادهها برای گردشگران وجود دارد همچنان مورد بحث است.
