به گزارش انجمن خرد آورده شده از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، رضا رضالو، سرپرست کاوش باستان شناختی محوطه باستانی قیزیل قیه، با اعلام این خبر و اشاره به نیاز انجام کاوشهای علمی باستانشناسی در استان اردبیل گفت: در بسیاری از دوره‌های پیش از تاریخی و تاریخی این حوزه که اغلب به عنوان حوزه شرقی شمال غرب معرفی می‌شود، مجهولات بسیاری وجود دارد که برای روشن شدن آنها، باید در کنار مطالعات کتابخانه‌ای، بررسی‌ها و کاوشهای علمی میدانی نیز انجام شود.
به گفته این باستان‌شناس، اگرچه برخی از کاوشهای صورت گرفته در این حوزه در گذشته به صورت پروژه نجات‌بخشی بوده‌اند و ممکن است چنین کاوش‌هایی در آینده نیز ادامه پیدا کند، اما همین کاوشهای نجات‌بخشی نیز به بسیاری از پرسش‌ها و مجهولات پیش روی ما پاسخ داده‌اند و کاوش محوطه باستان "قیزیل قیه" نیز از چنین امری مستثنی نیست.
رضالو با تاکید بر این که کاوش در این محوطه، باعث افزایش دانش درباره دوره تاریخی اشکانی در شمال غرب ایران و ویژگی اسقرارهای این دوره در این منطقه شده است، گفت: محوطه باستانی قیزیل قیه، براساس آثار سطحی و یافته‌های کاوش متعلق به دوره اشکانی است.
این دانشیار گروه باستان شناسی دانشگاه محقق اردبیل با اشاره به آثار سطحی بر جای مانده از معماری برج و باروهای آن کاوش، افزود: بخشی از کارگاه‌ها بر روی دیوارهای دفاعی و همچنین برج‌های قرار گرفته بر روی این دیوارها متمرکز شد و برخی از آنها به فضای بین این دیوارها و سایر ترانشه‌ها برای دریافت اطلاعات از ساختارهای درونی، در مرتفع‌ترین بخش‌های محوطه و در موقعیت‌های متفاوت نسبت به هم ایجاد شدند.
وی با بیان این نکته که وسعت این ترانشه‌ها از ۲۵ مترمربع تا ۲۲۵ مترمربع متغیر بوده است، گفت: این درحالیست که برخی از این کارگاه ها به دلیل دریافت اطلاعات بیشتر، به طرفین گسترش پیدا کردند. به گفته این باستان شناس، از کارگاه هایی که در راستای دیوارهای دفاعی محوطه ایجاد شدند، اطلاعات ارزشمندی از نحوه ساخت دیوار و کاربست انواع سنگ ها در آن به دست آمد.
او افزود: در یکی از این کارگاه‌ها، دیوار بزرگی نمایان شد که در آن قطعات سنگ‌های آهکی تراش خورده به طول ۱۲۰ و به ارتفاع ۹۰ سانتی متر به صورت خشکه چین و چیدمانی منظم را در میانه شیب دامنه جنوبی محوطه ایجاد کردند که تنها نمای جنوبی این ساختار قابل تشخیص است که به عنوان نمای بیرونی آن محسوب می‌شود و در بخش‌های شمالی، اجزای تشکیل دهنده آن قلوه سنگ‌هایی است که در نهایت از سمت شمال به بستر طبیعی محوطه در این بخش تکیه داده است. او با اشاره به شیب حدود ۱۵ درجه به سمت جنوب در بستر طبیعی این بخش از محوطه گفت: با توجه به شواهد موجود این ساختار را می توان به عنوان یک دیوار حائل شناخت تا یک دیوار دو نما یا حصار.
سرپرست کاوش باستان شناختی محوطه باستانی قیزیل قیه از شناسایی خشت هایی با ابعاد ۱۵*۴۰*۴۰ و ۱۵*۴۲*۴۲ سانتی متری، در یکی از کارگاه‌های ایجاد شده بر روی یکی از دیوارهای اصلی محوطه همجوار با فضای میانی دیوار خبر داد و گفت: به نظر می‌رسد علاوه‌بر سنگ‌های مختلف بکار رفته در ساخت دیوار دفاعی، از خشت نیز برای ساخت بخش‌هایی از این دیوار بهره برده‌اند. این خشت‌ها با استفاده از ملاتی به رنگ قهوه‌ای تیره به صورت منظم در کنار هم چیده شده‌اند.
او در ادامه به شناسایی نمای داخلی یکی از دیوارهای اصلی محوطه در یکی دیگر از کارگاه های ایجاد شده اشاره کرد و گفت: این دیوار شامل چندین رج تخته سنگ و قطعه سنگ بود که با استفاده از ملات گلی ساخته بود. ارتفاع باقی مانده از این دیوار در حدود ۱۶۰ سانتی متر است.