رسالت یک باستان شناس آگاهی رسانی به تمامی گروهای مردم ایران است.

این رسالت جایی بر دوش باستان شناس سنگین‌تر می‌شود که خبرهای نادرست و دروغ فضای مجازی را به منظور درگیر کردن ذهن مردم اشغال می‌کنند. درست است که رسانه‌های باستان شناسی گاهی از کوتاهی‌های میراث فرهنگی در حفظ و مرمت آثار نقد می‌کند اما در برابر خبرهای دروغ و کذب از سازمان میراث فرهنگی حمایت می‌کند و از باستان شناسان که اکثرا جوان هستند درخواست می‌کند در برابر خبرهای این چنینی به مردم آگاهی رسانی کنند.
"چند روزی است خبری نادرست مبنی بر کشف شهر زیرزمینی در فاروق استان پارس منتشر شده که شهری به بزرگی زمین فوتبال و با تندیس های ٣ تا ۵ متری از طلا تزیین شده است."
همه نوشتار را نیاز ندیدم بیاورم اما اگر کمی دقت کنید نوشتار از بار علمی یک متن خبری برخوردار نیست. چیدمان واژگان برای بیان خبر هم نادرست است. روشن نیست خبر را به کدامین گروه مخاطب قرار داده و زیادی نوشتار را شلوغ کرده و کاملاً قصد زیر سوال بردن میراث و باستان شناسی را دارند. تصویر منتشر شده نیز متعلق به یک محوطه باستانی در مصر است و هیچ ربطی به فاروق و مرودشت پارس ندارد. در متن آمده است که این گنجینه برای هفت هزار سال پیش است و شما باستان شناسان به خوبی می‌دانید که هفت هزار سال پیش عصر مس سنگی است و از ابزارهای جنس طلا خبری نیست و عصر آهن ایران با طلا همراه است آن هم در اندازه های بسیار کوچک نه پنج متری! و باز هم از واژه های زیرخاکی دفینه و گنج سخن به میان آمده تا ذهن مردم را مشوش و بی اعتماد نسبت به پیشه باستان شناسی کنند. این خبر متنی مشابه با خبرهای دروغ پیشین دارد. مانند خبر کشف مومیایی در آذربایجان،کشف گور خمره شصت هزار ساله در کردستان عراق و کشف کتیبه و آرامگاه مادی با نسخه و کتیبه را به یکی از اعضای خانواده هخامنشی منتسب کرده بودند. دروغ این خبرها هم از آنجا روشن است که در لایه بندی‌های باستان شناسی ایران هرگز به تدفین از نوع مومیایی برخورد نکردیم و در اندیشه پس از مرگ ایرانیان هرگز مومیایی جسد وجود نداشته است. دیگر اینکه از نظر رشد ابزارسازی هرگز در شصت هزار سال پیش سفال اختراع نشده بوده است. در فلات  ایران و میان رودان سفال از دوازده هزار سال پیش تولید شد و گور خمره یکی از آیین های تدفین دوران اشکانی است چیزی حدود دو هزار سال پیش که به صورت گورستان (صد گور) تدفین انجام می‌شده است که در کردستان نیز از این گورستان ها زیاد یافت شده است. در برخی از قسمت‌های ایران در شوش و در پیشوای ورامین از شش هزار سال پیش تک گور خمره یافت شده که فقط کودک و جنین در آنها یافت شده و روشن است به صورت یک فرهنگ آیینی رایج نبوده است. درمورد آرامگاه مادی نیز روشن‌تر از این که باستان شناسان نسخه و طلسم را مورد پذیرش ندارند چه برسد به این که یک باستان شناس با نسخه به کاوش بپردازد پس یک سال یا چند ماه خون دل خوردن یک باستان شناس و بررسی میدانی و علمی چه می‌شود. دوم اینکه در خبر آمده که کتیبه متعلق به یک فرمانده هخامنشی و چند خط پایین تر گفته شده بود متعلق به مادر کوروش است. بالاخره کدام؟؟؟چقدر به آسانی زبان مادی را ترجمه کردند.
سازمان میراث فرهنگی و باستان شناسان در آگاهی رسانی و گزارش های کاوش به مردم کوتاهی نکرده‌اند. خبر کشف تدفین هفت هزار ساله مولوی تهران همان روز توسط میراث در خبرگزاری ها منتشر شد و چندی بعد در موزه ملی به نمایش عموم درآمد و خبر در تلوزیون هم منتشر شد و یا خبر کشف یک تدفین عصر آهن در منطقه بهارستان تهران که آن هم به آگاهی مردم رسید و یا خبر کشف شهر زیرزمینی سامن ملایر در استان همدان که تصاویر و گزارش باستان شناسی آن در خبرگزاری میراث به نشر رسید و این سه خبر در رسانه‌های معتبر باستانشناسی نیز منتشر شد. در پایان از باستان شناسان و علاقمندان به میراث فرهنگی این مرزو بوم خواستار یاری رسانی در این مورد هستیم و رسالت ما آگاهی رسانی به مردم و حمایت از آثار ملی و سازمان میراث فرهنگی کشور است.

انجمن خرد: در روزهای گذشته حتی فیلمی نیز در این راستا ساخته و منتشر شده که با توجه به اطلاعات ارائه شده در فوق کاملاً می توان به ساختگی بودن این فیلم پی برد زیرا از لحاظ شکل و طراحی مشخص است که آثار نمایش داده شده متعلق به یک دوره تاریخی نیست.