عبدالله کلهر در اکتبر ۱۷۵۵ م با عجله به سفارت استانبول فرستاده شد. وی خواستههای استوار وکیل(کریمخان) را همراه داشت. طی دو سال بعد مذاکراتی بیثمر بین بغداد و دیوانخانه شیراز جریان داشت. این گفتوگوها در سال ۱۷۷۷ م که شاوی زاده به شیراز آمد و حیدرقلیخان زنگنه نیز در آخر سال به استانبول رفت ادامه یافت.