52 پیش ازمیلاد: يك قسمت از مذاكرات جلسه سوم مارس سال 52 پيش از ميلاد سناي روم حاوي اظهارات چند افسر رومي در باره شكست نظامي از ايران در جنگ كارهه (حرّان) بود كه در بهار سال 53 پيش از ميلاد (حدود 9 ماه قبل از آن) صورت گرفته بود و ضمن آن كراسوس كنسول روم كشته شده بود. اظهارات افسران شکست خورده رومي در سناي اين امپراتوري به اين شرح در تاريخ روم آمده است:

"سپهبد سورنا فرمانده ارتش ايران در اين جنگ از تاكتيك و سلاحهاي تازه استفاده كرد. هر سرباز سوار ايراني با خود مشك كوچكي پر از آب حمل مي كرد و مانند ما دچار تشنگي نمي شد. به پيادگان با مشكهايي كه بر شتر ها بار بود آب و مهمات مي رساندند. سربازان ايراني به نوبت و با تاكتيك خاصي كه براي ما تازگي داشت از ميدان [نبرد] خارج مي شدند و به استراحت مي پرداختند. سواران ايران قادر به تيراندازي از پشت سر هستند كه ما تجربه آن را نداريم. ايرانيان كمانهاي تازه اختراع كرده اند كه با آنها توانستند پاي پيادگان مارا كه باسپرهاي بزرگ در برابر آنان و براي محافظت از سوارانمان قلعه درست كرده بوديم به زمين بدوزند. ايرانيان داراي زوبين هاي دوكي شكل بودند كه با دستگاه كاملا تازه اي تا فاصله دور پرتاب مي شد. شمشيرهاي آنان شكننده نبود. هر واحد تنها از يك نوع سلاح استفاده مي كرد و مانند ما خودرا سنگين نمي كرد. سربازان ايراني حق عقب نشيني و تسليم شدن ندارند و تا آخرين نفس بايد بجنگند. اين بود كه ما شكست خورديم و هفت لژيون را به طور كامل از دست داديم و به چهار لژيون ديگر تلفات سنگين وارد آمد.

1896 میلادی: هانري بِكرِل فيزيك‏دان فرانسوي، پس از پي بردن به وجود تشعشات برخي عناصر، تحقيقات وسيعي براي كشف خاصيت تشعشع مواد راديواكتيويته انجام داد.

هانري بِكرِل پس از مشاهده تصويري كه به كمك اشعه ايكس برداشته شده بود، انديشه كشف ماده‏اي در ذهن بكرل نقش بست كه تحت تأثير نور ساده، از آن، اشعه ايكس صادر كنند. بكرل در دوم مارس 1896م اين خاصيت را در اورانيوم كه يكي از مواد راديو اكتيويته است، مشاهده كرد و با ادامه تحقيقات خود، در 30 ژوئن همان سال، موفق به كشف عناصر راديواكتيو اورانيوم نيز گرديد. اهميت كارهاي علمي بكرل باعث شد تا در سال 1902، جايزه فيزيك نوبل را دريافت كند. اين كشف سبب شد تا مقدمات ايجاد عصر تازه‏اي به نام عصر اتم فراهم آيد. هم‏چنين به همين سبب، هانري بكرل را پدر علم فيزيك جديد ناميدند. راديو اكتيو از سلسله‏اي از هسته‏ها تشكيل شده كه هر عضو آن، در نتيجه تلاش راديواكتيو به عضو ما بعد خود تبديل مي‏شود تا سرانجام، هسته‏اي پايدار پديد آيد. هم‏چنين ذراتي كه از مواد راديواكتيوِ در حال تجزيه پرتاب مي‏شوند، گرچه بسيار ريزند ولي به سبب سرعت زيادي كه دارند، داراي انرژي مهيبي مي‏باشند.

1939میلادی: هوارْدْ كارتر، باستان شناس انگليسي در سال 1874م در لندن به دنيا آمد.

كارتر ضمن ادامه تحصيلات خود، طراحي و نقشه‏كشي را از پدرش فرا گرفت و از 17 سالگي راهي مصر شد. كارتر پس از چندي در اداره باستان‏شناسي مصر مشغول كار گرديد و با پيشرفت در اين اداره، به عنوان بازرس كل اداره باستان‏شناسي مصر انتخاب شد. او در طي ساليان متمادي، موفق به كشف مقبره‏هاي فرعون‏هاي مصر باستان گرديد و شهرت فراواني يافت. اما مهم‏ترين كار كارتر، كشف مقبره توت غَنْخ‏آمون، دوازدهمين فرعون از سلسله هجدهم فراعنه مصر بود كه در 1350 سال قبل از ميلاد مسيح(ع) درگذشته است. اين مقبره كه پس از شش سال كند و كاو در سال 1923م رسماً گشايش يافت علاوه بر پيكر موميايى توت غنج‏آمون كه در سه تابوت تو در تو قرار داشت مجموعه‏اي پر از اشياي ذرّين، جواهرات گوناگون، پارچه‏هاي الوان و ظروف گران‏قيمت را در برمي‏گرفت با اين حال جسد موميايى شده اين فرعون، پس از گذشت حدود 33 قرن همچنان تازه و قابل شناسايى بود. كارتر علاوه بر اكتشافات فوق، چندين كتاب در زمينه كاوش‏هاي خود به نگارش درآورد. حضور افرادي نظير هوارد كارتر گرچه زمينه جستجوهاي باستاني را فراهم مي‏ساخت اما راه را براي انتقال اين گنجينه‏هاي ارزش‏مند به كشورهاي اروپايي مهيا مي‏نمود و در اين گذر بسياري از آثار قديمي و گران‏بها سر از موزه‏هاي اروپا درآوردند. هوارد كارتر سرانجام در دوم مارس 1939م در 65 سالگي درگذشت.