طرزِ لباس پوشیدنِ زن‌ها در ایران با لباس پوشیدنِ مادها اختلافِ چندانی ندارد، فقط لباسِ خانم‌ها زر و زیورِ بیش‌تری دارد.

پیشانیِ خانم‌ها از نواری که سه انگشت پهنا دارد، پوشیده شده است، این نوار با طلا میناکاری شده و زینت یافته است و بر آن یاقوت و برلیان و مروارید می‌آویزند، خانم‌ها کلاً پارچه‌ی ظریفی که با طلا آن را حاشیه‌دوزی کرده‌اند، بر سر می‌گذارند و شالِ ظریفی را که حاشیه‌ی آن در کمالِ زیبایی گلدوزی شده است، دورِ کلاه می‌پیچند؛ قسمتی از این شال به پشتِ سر تا کمرشان آویزان می‌شود و در وقتِ راه رفتن بالا و پایین می‌رود.

 به گردنشان گردن‌بندهای مروارید می‌آویزند و کمربندی را که چهار انگشت عرضِ آن است و از ورقه‌های طلا پوشیده شده است به کمر می‌بندند، روی ورقه‌های طلا قلمزنی شده است و اغلبِ اوقات بر روی آن جواهرات نصب می‌کنند، پیراهنی که در زیر می‌پوشند، زربفت است و زمینه‌ی آن طلا یا نقره است. روی این پیراهن یک نیم‌تنه‌ی زردوزی شده که بسیار زیباست می‌پوشند. آسترِ نیم‌تنه از پوستِ سمور است، در زمستان نیم‌تنه‌ آستین دارد و در تابستان بدونِ آستین است. خانم‌ها جوراب نمی‌پوشند، شلواری که به پا می‌کنند، تا زیرِ قوزکِ پایشان را می‌پوشاند.

منبع: صادقی.زهرا، تاریخ ایران در عصر صفویه، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه، چاپ اول ۱۳۹۲