به گزارش انجمن خرد آورده شده از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، آوی باخنهایمر در نشست تخصصی دریانوردی در امپراتوری هخامنشی که به همت پژوهشکده باستان شناسی و دیگر ارگان‌های مرتبط دولتی برگزار شد، با تاکید بر اهمیت مطالعه روابط ایرانیان و منابع آبی در دوره هخامنشی بیان کرد: با وجود اسناد تاریخی و باستان شناسی درباره تعامل ایرانیان با منابع آبی ، کمتر به نوع و ماهیت آن پرداخته شده است.
وی ادامه داد: در واقع هخامنشیان نه تنها به مدیریت و بهره‌برداری از منابع رو زمینی جهان اطراف خود مشغول بودند بلکه با فرستادن ناوگان‌های اطلاعاتی به کاوش در دریاهای اطراف خویش، رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها نیز می‌پرداختند.
او با تاکید بر اینکه نخستین نیروی دریایی ثابت جهان در دوران داریوش یکم هخامنشی تاسیس شده، گفت: هخامنشیان در دوران خود در یک کشاکش ژئوپولتیک گرفتار بوده‌اند که نقطه اتکا و ثقل آن دریانوردی در مدیترانه بوده است.
وی افزود: در این دوران سه نیروی دریایی عظیم شامل یونانیان، فینیقی‌ها و مصریان عملا حکمرانی دریای مدیترانه را برعهده داشتند و چون برای هخامنشیان که روی زمین ارتش منظم و موفقی را تشکیل داده بودند، سیطره بر دریاها پر اهمیت محسوب شده، به همین دلیل پس از بازگشت خشایارشا از نبرد با یونانیان، سیاست آن‌ها در کنترل این سه نیروی دریایی همواره یکی از مهمترین جنبه‌های روابط خارجی این شاهنشاهی باستانی بوده است.
محقق زبان شناسی خاور نزدیک موسسه مطالعات تاریخ و جامعه ایران باستان – استرالیا با اشاره به اینکه در دوران هخامنشیان بخش مهمی از منابع انسانی و مادی در ساحل دریاهای آزاد قرار داشت، گفت: منابع تاریخی به ما نشان می‌دهد که هخامنشیان تا چه حد بر مدیریت منابع آبی تاکید داشته و چگونه به کاوش در ساحل شرقی آفریقا و سواحل رودخانه سند پرداخته‌اند.
وی به مطالعات صورت گرفته در مورد سکه‌شناسی در حوزه دریانوردی اشاره کرد و افزود: نقوش منقوش روی سکه‌ها به ما نشان می‌دهد که ناوگان هخامنشی از چه اجزایی تشکیل و چگونه سازماندهی شده است.
باخنهایمر سرعت کشتی‌های دوران هخامنشی را بین 4 تا 14 کیلومتر تخمین زده و گفت: یکی از ابداعاتی که در ساخت کشتی در دوران هخامنشی اتفاق افتاده ساخت کشتی‌های سه ردیف پارویی بوده که در جنگ‌ها از سرعت و قابلیت دفاعی ویژه ای برخوردار بودند.