مارتین برشت - تاریخنگار کلیسا - در کتاب خود «مارتین لوتر: راه او به اصلاحات» درباره علت تغییر مسیر لوتر مینویسد:
«رعد و برقی زد و آذرخشی در نزدیکی او به زمین خورد که گمان میرود او را به زمین زد و پایش آسیب دید و وحشت از مرگ را به جانش انداخت و وادارش کرد بگوید: «کمکم کن، آنای مقدس، من تارک دنیا [کشیش]خواهم شد.» از آنجا که او ترسیده بود و از مرگ ناگهانی وحشت داشت، ناچار شد به سوگندش وفا کند.»
او ۲۳ سال داشت که وارد صومعه شد و بعد از رسیدن به درجه کشیشی در رشته الهیات تحصیل کرد. یک سال بعد در ۳۰ سالگی دکترای الهیات و کرسی استادی این رشته را بهدست آورد. ورود لوتر به صومعه، مراودات او با کشیشان و مشاهده واقعیتهای پشتپرده کلیسا از سویی و تفسیر شخصی او از انجیل از سوی دیگر، او را با واقعیتها و حقایق جدیدی آشنا کرد که بنیادهای فکری او را دگرگون ساخت.در آن دوران کشیشان خود را مقربان درگاه خدایی و واسطه بین بندگان و خدا مینامیدند و تنها راه آمرزش بندگان گنهکار نیز پرداخت پول و دریافت سند «آمرزشنامه» در قبال آن بود؛ کشیشان درحالیکه بندگان خدا را با دریافت پول به آمرزش و نیکبختی در دیار باقی وعده میدادند، خود در این جهان سرگرم ثروتاندوزی بودند! لوتر با مشاهده چنین وضعی دست به نگارش «اعلامیه نودوپنج مادهای» زد و سوءاستفاده از مذهب را به چالش کشید. او این اعلامیه را در آستانه روز قدیسین، ۳۱ اکتبر ۱۵۱۷ بر در کلیسای ویتنبرگ نصب کرد. در مدت دو هفته در کل آلمان و در مدت دو ماه در اروپا نسخههای اعلامیه لوتر منتشر شد. با ترجمه اعلامیه از لاتین به آلمانی، این اعلامیه اولین اثر لوتر بود که در تیراژی وسیع در سراسر اروپا منتشر شد و تحولی عمیق در ساختار کلیسا و مدیریت دینی جامعه بهوجود آورد.
