انفجارات پرتوی گاما (GRBs) درخشان‌ترین رخدادها در جهان هستند و ظرف معدود ثانیه‌هایی همان میزان انرژی را آزاد می‌کنند که خورشید ظرف ۱۰ میلیارد سال عمرش آزاد می‌کند. از آن جایی که ستارگان در مناطق دارای ماده بیشتر شکل می‌گیرند، انفجارهای پرتو گاما می‌توانند به دانشمندان یک برآورد تقریبی از میزان ماده موجود در هر منطقه خاص را ارائه کنند. این انفجارها، پدیده‌های نسبتا نادری هستند، اما مطالعه رفتار آنها تحت شرایط خاص محققان را قادر به ادامه آزمودن قوانین فیزیک می‌کند.
انفجارهای پرتو گامایی که حلقه کیهانی تازه‌کشف‌شده را تشکیل می‌دهند، با استفاده از رصدخانه‌های زمین محور و فضامحور مختلف مشاهده شدند. این انفجارها در فواصل مشابهی از زمین یعنی حدود هفت میلیارد سال نوری یا بیش از ۷۰ برابر قطر ماه واقع شده‌اند؛ این بدین معناست که وسعت این حلقه کیهانی بیش از پنج میلیارد سال نوری است. بسیاری از مدل‌های کنونی نشان می‌دهند ساختار کیهان در بزرگترین مقیاس‌ها منسجم است و این قاعده کیهانی توسط مشاهدات جهان آغازین و ویژگی تابش پس‌زمینه کیهانی که توسط ماهواره‌های WMAP و Planck مشاهده شده‌اند، تایید شده‌اند.
با این حال، نتایج اخیر دیگر و دستاورد جدید نظریات پیشین که وسعت نظری ۱٫۲ میلیارد سال نوری را برای بزرگترین سازه‌های جهان اعلام کرده‌اند، به چالش می‌کشد. وسعت حلقه تازه‌شناسایی‌شده تقریبا پنج برابر این رقم است. دانشمندان به دنبال یافتن جزئیات بیشتری در مورد این حلقه و بررسی این موضوع هستند که آیا فرآیندهای شناخته شده در شکل‌گیری کهکشانی منجر به خلق این حلقه شده‌اند یا خیر. تیم علمی همچنین به دنبال این موضوع است که آیا منجمان باید نظریه‌هایشان را در مورد تکامل کیهان بازبینی کنند یا خیر. جزئیات این مطالعه در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society ارائه شد.