ذخایر ارزی باکیفیت برای بانکهای مرکزی و نهادهای پولی بینالمللی اهمیت حیاتی دارد. زمانی که منابع ارزی استاندارد در اختیار ارگان پولی باشد، فارغ از نظام ارزی حاکم بر این نهاد، تنظیم، تثبیت یا هر سیاست پولی لازم دیگری با استفاده از ذخایر امکانپذیر خواهد بود. کنترل حجم نقدینگی و تورم، تامین مالی بخش خصوصی و توان جذب سرمایه خارجی، بخشی از کاربردهای ذخایر ارزی برای کشورها است. چین با بیش از ۳ هزار و ۱۰۰ میلیارد دلار با فاصله از ژاپن و سوئیس، به صدر جدول ۱۰ غول ارزی تکیه زده است.
بانکهای مرکزی بنابر دلایل مختلفی به ذخیره ارزهای رایج دنیا اقدام میکنند؛ با این حال، به عقیده کارشناسان اقتصادی پراهمیتترین عامل تکیه نهادهای پولی بر داشتن پشتوانه قوی از ذخایر ارزی، امکان مدیریت ارزش پول ملی کشورها است. صادرکنندگان هر کشور بسته به مقصد و شاخه تجارت، ارزهای خارجی را در بانکهای محلی سپردهگذاری میکنند. با توجه به این مساله که شرکای تجاری صادرکنندگان معمولا پرداختهای مبنی بر دلار و یورو دارند؛ بنابراین تجار باید برای پرداخت دستمزدها و هزینههای جاری داخلی، ارزهای خارجی را به پول ملیشان تبدیل کنند. بانکها ترجیح میدهند از پول نقد برای خرید بدهیهای دولتی استفاده کنند؛ چراکه نرخ بهره کمتر منجر به صرفه بیشتر این نوع از بدهیها میشود. پرتقاضاترین اسناد برای بانکها، اوراق خزانهداری آمریکا است. سهم زیاد دلار در تجارت بینالملل، دلیل محبوبیت اوراق بدهی خزانه بهشمار میرود. پس از دلار آمریکا (و اوراق مبتنی بر آن)، یورو قرار دارد که بیشتر از طریق اوراق مشارکت بخش خصوصی تامین میشود. در صورتی که چشمانداز اقتصادی اروپا و آمریکا کاهشی باشد، سومین دارایی محبوب یعنی طلا به مرجع سرمایهگذاری در بازارها اختصاص خواهد یافت.
