هنر اکَد
در حدود ۲۴۰۰ قبل از میلاد اقوام سامی نژاد شمال میانرودان به جنوب آمدند و به رهبری سارگون، حکومت اکد را تأسیس کردند. سارگون و جانشینانش خود را پادشاه میخواندند و ادعای فرمانروایی بر سراسر میانرودان را داشتند، در زمان اکدیها، هنر سومری وظیفه تجلیل از پادشاه را نیز به عهده گرفت، جالبترین اثر دورة اکدی یک سردیس مفرغی است که چهره پادشاهی قدرتمند را مجسم میکند که نگاهی اطمینان بخش و با ابهت دارد ( تصویر1). از نارام سين نوه سارگون نیز یک لوح سنگی باقی مانده که در آن پیروزی نارام سين و سپاهش نقش شده است (تصویر 2).
در لوح نارام سين بزرگی اندازه شاه تأکید بر قدرتمندی و پیروزی او دارد.
هنر دورهی سومر نو
در زمان تسلط بیگانگان بر بین النهرین یکی از دولت شهرهای سومری به نام لاگاش و به رهبری گودآ استقلال خود را حفظ کرد. گودآ حاکمی مردم دوست بود و در زمان او هنر و معماری سومری تجدید حیات یافت. از گودآ تعدادی تندیس سنگی نشسته و ایستاده باقی مانده است که برخی از آنها با ظرافت تمام ساخته شده و در آنها به کششهای عضلانی بدن توجه شده است. یکی از زیباترین آنها سردیسی است که هنرمند تلاش کرده، حالت روحانی وی را نشان دهد (تصویر 3).
