سومین و آخرین فصل از کاوش در تپه شماره 8 از محوطه عظیم و روباز پارینه سنگی میرکِ سمنان با ثبت و ضبط بیش از چهار هزار یافته فرهنگی و همچنین با همکاری پژوهشگرانی از موزه انسان شناسی پاریس،مرکز ملی علوم فرانسه،دانشگاه فرارا و دانشگاه بوردو به پایان رسید.
به گزارش انجمن خرد آورده شده از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری،حامد وحدتی نسب،سرپرست کاوش در محوطه پارینه سنگی میرکِ سمنان با اعلام این خبر گفت:ثبت و ضبط بیش از چهار هزار یافته فرهنگی در شکل دست افزارهای سنگی و بقایای استخوانی جانوران از اعماق نهشته های زیرین تپه و به دست آوردن تصویری واضح از دیرین-اقلیم منطقه و صنایع سنگی متداول،دستاورد سه فصل کاوش در تپه شماره 8 محوطه میرکِ سمنان بود.
تکمیل مطالعات رسوب شناسیِ منجر به شکل گیری محوطه و بازسازی دقیق نحوه شکل گیری تپه شماره 8،کالیبره کردن گاهنگاری های مطلق انجام شده به روش OSL را اهداف اساسی در این فصل برشمرد.این دانشیار گروه باستان شناسی دانشگاه تربیت مدرس در ادامه نمونه برداری برای انجام گاهنگاری های بیشتر،بررسی کوهستان های مشرف به کویر مرکزی در منطقه مهدی شهر (توسط تیمی جداگانه به سرپرستی مژگان جایز از پژوهشکده باستان شناسی) و تکمیل کاوش در بخشهای ناتمام مانده از ترانشه سال گذشته را از دیگر اهداف این فصل از کاوش در محوطه پارینه سنگی میرکِ اعلاک کرد.
به گفته این باستان شناس،نتایج مقدماتی به دست آمده از سومین فصل کاوش در تایید و تکمیل نتایج سالیان گذشته بوده و حاکی از این است که منطقه مورد مطالعه (جنوب سمنان) درخلال 70 هزار سال گذشته به کررات دچار نوسانات اقلیمی شده است.او با اشاره به این که در مواقعی کل دشت به شکل مرداب درآمده و سپس برجستگی های خشکی برای سکونت انسان عصر پارینه-سنگی در آن شکل گرفته است،گفت:بقایای شکار انسان در شکل استخوان های اسب وحشی،گاومیش و گوزن در کنار هزاران قطعه دست افزارسنگی شاخص دوران پارینه سنگی میانی در کنار نتایج گاهنگاری مطلق نهشته های باستانی همگی در تایید این گزاره هستند که میرک از حوالی 70 هزار سال پیش و به احتمال زیاد توسط نوعی از انسانِ منقرض شده به نام انسان نئاندرتال مورد سکونت های موقت ولی مکرر قرار گرفته است.وحدتی نسب افزود:چنین استقرارهایی به ویژه در مراحلی که منطقه خشک و قابل سکونت بوده تا اغازین روزهای دوره پارینه سنگی جدید (حوالی 35 هزار سال پیش) ادامه یافته است.او خاطر نشان کرد:محوطه در زمان حضور نوع جدیدی از انسان (انسان هوشمند) که جد تمامی انسان های امروزین محسوب می شود نیز شاهد ادامه یافتن استقرارهای انسانی بوده است.او با اشاره به ثبت و ضبط بقایای فرهنگی این انسان که کاملا با انسان پیشین (نئاندرتال) متمایز است،در نهشته های بالایی محوطه گفت: از همین روی میرک یکی از محوطه های کلیدی در ایران و جهان است که می تواند پاسخگوی پرسش محوری چگونگی نحوه تعامل انسان نئاندرتال با انسان هوشمند باشد.این باستان شناس در پایان ماحصل سه فصل کاوش در تپه شماره 8 محوطه میرکِ سمنان را ثبت و ضبط بیش از چهار هزار یافته فرهنگی در شکل دست افزارهای سنگی و بقایای استخوانی جانوران از اعماق نهشته های زیرین تپه،به دست آوردن تصویری واضح از دیرین-اقلیم منطقه و صنایع سنگی متداول در آن زمان اعلام کرد.