بازگشت نئاندرتال ها به غار ساحلی در طی بیش از ۱۰۰ هزار سال
مطالعات نشان می دهد که نئاندرتال ها از حدود ۱۸۰۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰ سال پیش به غار ساحلی لا کوت دی سنت برالید(La Cotte de St Brelade) واقع در جزیره جرسی بازگشته اند.

به گزارش انجمن خرد به نقل از بیگ بنگ، محققان آثار باستانی و استخوان های ماموت را که در دهه ۱۹۷۰ در صخره های گرانیتی غار ساحلی کشف شده بود، مجددا” مورد آزمایش قرار دادند. باستان شناسان انواع سنگ هایی را که به عنوان مواد اولیه برای تهیه ابزار مود استفاده نئاندرتال ها قرار می گرفت با خاک بستر دریا تطبیق داده و روش تهیه، حمل و اصلاح ابزارها را مورد بررسی قرار دادند. یافته ها، اطلاعات ارزشمندی در خصوص منابع موجود در هزاران سال گذشته و محل پیدایش نئاندرتال ها در اختیار دانشمندان قرار داده است.

به گفته دکتر شاو مدیر تحقیقات: « به نظر می رسد “لا کوت” زادگاه اصلی نئاندرتال هاست، آنان نسل به نسل به زادگاه خود بازگشته اند. ابزار سنگی به جامانده از آنها می تواند مسیر ترددشان را که هم اکنون به زیر کانال مانش یا انگلیس فرو رفته، روشن سازد. ۱۸۰۰۰۰ سال قبل که کوه های یخی توسعه یافت و دمای هوا به سردی گرایید، نئاندرتال ها منابع طبیعی را به طور کامل بهره برداری کرده و هیچ آثاری برای ما به جای نگذاشته اند.»

پیش از این مطالعات، استخوان های کشف شده از ماموت ها را مورد بررسی قرار داد؛ در حالی که مطالعه اخیر فرارتر رفته و بر چگونگی استفاده از این استخوان ها برای کشف محیط اطراف طی ۱۰۰۰۰۰ سال گذشته متمرکز شده است. تیم تحقیق متشکل از چندین دانشگاه و موزه در بریتانیا به نتایج جالبی دست یافتند مبنی بر اینکه نئاندرتال ها علی رغم تغییر شگرف ایجاد شده در اقلیم و آب و هوا به این منطقه بازگشته اند. در طول عصر یخ بندان، نئاندرتال ها مسیر سختی را که هم اکنون به زیر دریا فرو رفته در سرمای زیاد طی کرده اند و شاهد گرمای تدریجی و به اوج رسیدن جرسی، دشت ساحلی وسیع که به فرانسه متصل می شد، بوده اند.

دکتر اسکات عضو تیم تحقیق می گوید: « آنچه که برای ما جالب است دلیل اهمیت این منطقه برای نئاندرتال هاست. در طول مسیر تردد نشانه هایی وجود دارد که سر نخی از نقشه جغرافیایی در اختیار آنان قرار می داده است. اما آنچه که مهم است این است که بدانیم چرا نئاندرتال ها به سوی این منطقه گسیل می شدند. شاید به این دلیل که این جزیره از فاصله بسیار دور قابل رویت بوده و به عنوان نقطه راهنما عمل می کرده است. حدس دوم وجود پناهگاه در این جزیره بوده که سینه به سینه منتقل شده است.»

دکتر پوپ عضو دیگر گروه تحقیق افزود: « به احتمال قوی لا کوت دی سنت برالید مهم ترین منطقه نئاندرتالی در اروپای شمالی به شمار می رفته و شناخته شده ترین نقطه ای است که نئاندرتال ها در آن می زیسته اند. این منطقه به همان اندازه که امروزه برای ما از جهت درک رشد و بقای نئاندرتال ها به مدت ۲۰۰۰۰۰ سال حائز اهمیت است، برای آنان نیز از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. امروزه به کمک فناوری، موفق به شبیه سازی محیط زندگی نئان ها در لا کوت شده ایم. هدفی که پیش از این هدفی دست نیافتنی به شمار می رفت. این پروژه با قاطعیت بازگشت نئان ها را به لا کوت تأیید و بر تغییرات چشمگیر آب و هوا و اقلیم منطقه تأکید می کند.»

پروفسور گمبل، مدیر پروژه اظهار داشت: « امروز صخره های گرانیتی خلیج سنت برالید بازمانده جزیره جرسی است. بازگشت نئاندرتال ها و ماندگاری جرسی در طول هزاران سال، ریشه در گذشته این جزیره دارد. این پروژه به ما نشان داد که نقاط مشترک بین نسل امروز و انسان غارنشین بیش از تفاوت های آنان است. ما اولین نسلی نیستیم که با تغییرات محیطی سازگاری یافته ایم و امیدواریم آخرین هم نباشیم.» هزینه این تحقیقات توسط شورای هنر و علوم انسانی تامین شد و به نظر می رسد در تغییرات عمده در نحوه فرگشت انسان در ۴۰۰۰۰۰ سال پیش بسیار کاربردی است. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Antiquity منتشر شده است.