به گزارش گروه اخبار علمی ایرنا از پایگاه ساینس، یکی از اعضای نیروی دریایی ایالات متحده که روزانه بیش از 18 ساعت از عینک گوگل استفاده می کرد، به دلیل اعتیاد به این وسیله تحت درمان پزشکی قرار گرفت. این مرد 31 ساله که به دلیل درمان اعتیاد به الکل به مرکز درمان سوء مصرف مواد در ارتش ایالات متحده مراجعه کرده بود، به دقت مورد معاینه قرار گرفت و در نهایت پزشکان این مرکز علاوه بر اعتیاد به الکل موفق به تشخیص «اختلال اعتیاد به اینترنت» در او شدند و استفاده از عینک گوگل را عامل این اختلال دانستند. وی به دلیل اعتیاد به عینک، در زمان عدم استفاده از آن کاملا تحریک پذیر بود و حتی به طور غیر ارادی دست خود را برای جابه جا کردن عینکی که بر چشم نداشت به سمت صورت می برد. علاوه بر این وی رویاهایی داشت که در آن تمام زندگی خود را از دریچه کوچک عینک گوگل می دید. این مرد به مدت 35 روز تحت درمان قرار گرفت و در این مدت حرکات غیرارادی دست و حافظه کوتاه مدت وی بهبود چشمگیری یافت. با وجود این رویاهای او همچنان ادامه دارند. با وجود این که انجمن روانشناسان ایالات متحده، اعتیاد به اینترنت را به عنوان یک اختلال روانی به رسمیت نمی شناسد، به ویژه از زمان افزایش تعداد مبتلایان به این نوع اعتیاد، بحث های بسیاری پیرامون این موضوع وجود دارد. به نظر می رسد خطر استفاده از فناوری های پوشیدنی در مورد کامپیوترها کمی بیش از سایر فناوری ها است؛ چراکه عامل ایجاد اعتیاد در سیستم عصبی انسان، یعنی اینترنت، در زمان استفاده از کامپیوترها همواره وجود دارد.

عينك گوگل در واقع يك كامپيوتر پوشيدني است كه به ادعاي سازندگانش يك تحول اساسي در دنياي تكنولوژي ايجاد خواهد كرد. به گزارش دريچه فناوري اطلاعات باشگاه خبرنگاران؛عینک گوگل یکی از جذاب‌ترین و در عین حال بحث‌برانگیزترین پروژه‌های سخت‌افزاری است؛ گجتی پوشیدنی که دارای صفحه نمایش کوچکی بوده و با توجه به تمامی قابلیت‌هایی که در آن تعبیه شده می‌تواند تجربه‌ای تازه در دنیای فناوری به شمار می‌رود. اما این وسیله چگونه کار می‌کند و چطور تصاویری شفاف ارائه ‌می‌دهد؟ بیایید کمی با عینک گوگل بیشتر آشنا شویم.

چطور عینک گوگل می‌تواند در همه‌ حال تصاویری شفاف را در مقابل چشم ما ایجاد کند؟ این سوال خوبی است. اساساً مهم‌ترین قسمت این گجت، صفحه نمایش آن است؛ یک منشور هوشمند که پروژکتور کوچکی از پشت، تصاویر را بر آن می‌تابد. و این تصاویر همان چیزی است که شبکیه چشم بر روی آن متمرکز می‌شود. این ترکیب پروژکتور مینیاتوری و منشور به عینک اجازه می‌دهد تصاویر را بر روی محیط پیرامونی تشکیل دهد. و با زاویه‌ای که این منشور با چشم دارد، تصویر نهایی بر روی بخش انتهایی چشم که گیرنده‌ها‌ی بینایی در آن جای دارد تشکیل می‌شود و در نهایت تصویر مذکور توسط اعصاب بینایی به مغز هدایت می‌شود.