این فضای انتظار پیش از انتخابات مجلس دهم نیز وجود داشت و پس از آن انتخابات ریاست جمهوری امریکا نیز بر ایجاد فضای انتظار تاثیرگذار بود. انتخابات ریاست جمهوری سال 96 نیز فضای اقتصادی را مشغول می‌کند و باعث می‌شود سرمایه‌گذاری به عنوان اصلی‌ترین عامل تحرک اقتصادی در ها‌له‌ای از ابهام قرار بگیرد.
رشد اقتصاد ایران در سال 95 اتکای زیادی به تولید نفت داشت و برخلاف تصور رایج مبنی بر خنثی شدن این اثر در سال آینده، باز هم بخش نفت نقش بالایی در رشد اقتصادی سال آینده خواهد داشت چراکه افزایش قیمت نفت، در ماه‌های پایانی سال 95 بر افزایش ارزش افزوده بخش نفت در سال آینده اثرگذار خواهد بود.
از طرف دیگر افتتاح فازهای پارس جنوبی ادامه خواهد یافت تا تولید در بخش گاز و پتروشیمی نیز با افزایش مواجه شود. بنابراین بخش نفت در سال آینده نیز می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در نرخ رشد اقتصاد ایفا کند.
با وجود این سرمایه‌گذاری در بخش غیرنفتی اقتصاد ایران همچنان با چالش مواجه است.
در سال‌های فعالیت دولت یازدهم، نرخ رشد اقتصاد از منفی 7 درصد به مثبت 7 درصد افزایش یافته اما هنوز در رشد سرمایه‌گذاری توفیق چندانی حاصل نشده است. چشم‌انداز رشد سرمایه‌گذاری در سال آینده نیز با ابهام مواجه است.
اگر رویکردهای رئیس‌جمهور امریکا از سطح سخنان فعلی به حوزه عملیاتی و تحریم اقتصادی گسترش یابد، شرایط برای جذب سرمایه‌گذاری دشوار خواهد شد.
هرچند که مسائل سیاسی داخلی را در عملکرد اقتصادی موثرتر از مناسبات بین‌المللی می‌دانم.
مسئله اصلی اقتصاد ایران در داخل است. نکته امیدوارکننده در سال 95 این بود که از زمستان به بعد رکورد تولید کارگاه‌های بزرگ صنعتی از سطح سال 90 عبور کرد و می‌توان گفت برای اولین بار در 5 سال گذشته، بخش صنعت نه با سرعت بلکه به آهستگی از رکود خارج شده است.