پس از استقرار مشروطیت اولین بلدیه قانونی تهران در ۱۲ خرداد سال ۱۲۸۶ ش در عمارتی واقع در سبزه میدان تاسیس شد.
 

در واقع هدف از احداث بلدیه «حفظ منافع شهرها و ایفای حوائج اهالی شهرنشین اعلام شد»؛ طبق قانون بلدیه (مشتمل بر ۱۰۸ ماده که در سال ۱۲۸۶ شمسی به تصویب رسید) ریاست بلدیه بر عهده رئیس انجمن بلدیه بود که از میان اعضای انجمن با اکثریت آراء انتخاب می‌شد ولی بعدا ریاست اداره بلدیه زیرنظر وزارت داخله انجام وظیفه می‌کرد.

اولین شهردار یا رئیس بلدیه:

هیچ مدرکی وجود ندارد که حضور محمد میرزا کاشف‌السلطنه را به عنوان نخستین شهردار پایتخت ثابت کند. به پرتال رسمی و کتاب‌های شهرداری پایتخت هم مراجعه کنید ردی از او نمی‌بینید. اما واقعیت این است که کاشف‌السلطنه اولین فردی بود که در مسند ریاست بلدیه امور شهر تهران را به دست گرفت. او بعد از تصویب قانون بلدیه به حکم وزارت داخله به عنوان ریاست اداره بلدیه و احتسابیه منسوب شد و قرار شد تا انتخابات انجمن بلدیه را برگزار کند. که پس از انتخابات ابراهیم‌خان یمین‌السلطنه (از سال ۱۲۹۲ تا ۱۲۹۹ شمسی) به عنوان اولین نفر حکم ریاست بلدیه تهران را گرفت. پس از کودتای ۱۲۹۹ با روی کار آمدن سید ضیاءالدین طباطبایی، رئیس‌الوزرا اداره بلدیه از حالت انجمن شهری خارج و به‌صورت «شهرداری» وابسته به دولت شد و ریاست این تشکیلات زیرنظر ریاست وزرا قرار گرفت.

در سال ۱۳۰۰ شمسی گاسپار ایپکیان از سوی سیدضیاء رئیس بلدیه تهران شد.