تلسکوپ آلما سه مولکول با عناوین متانول(CH3OH)، دی‌متیل اتر(CH3OCH3) و متیل فرمات (CH3CHO) در ابر ماژلانی بزرگ پیدا کرده است. عکس فروسرخ سمت چپ، کل کهکشان را نشان می دهد. عکسِ زوم شده، ناحیه ایجاد ستاره را به تصویر می کشد. این عکس ترکیبی از داده‌های فروسرخ اسپیتزر و داده های مرئی تلسکوپ چهار متری بلانکو می باشد.
به گزارش انجمن خرد آورده شده از بیگ بنگ، «مارتا سوئیلو» اخترشناس ناسا و همکارانش چند مولکول آلی پیچیده کشف کردند که از دو منطقه متراکم ایجاد ستاره در ابر ماژلانی بزرگ نشات می گیرند. این مناطق را با عنوان «هسته‌های داغ» می شناسند. اخترشناسان توضیح دادند: «مولکول‌های پیچیده آلی، یعنی سه مورد بالا به اضافه اتم‌هایی نظیر کربن، از مواد اساسی تشکیل دهنده حیات در زمین و احتمالا مکان‌های دیگری از جهان هستند. اگرچه متانول در مقایسه با سایر مولکول‌های آلی یک ترکیب نسبتا ساده است، اما برای تشکیل مولکول‌های آلی پیچیده ضرورت دارد؛ نظیر مولکول‌هایی که آلما مشاهده کرد. اگر این مولکول‌های پیچیده بتوانند در کنار ستارگان اولیه به وجود آیند، این احتمال می رود دوام بیاورند و بخشی از دیسک‌های سیاره‌ای در منظومه‌های ستاره‌ای جوان بشوند. به احتمال زیاد، چنین مولکول‌هایی توسط شهاب سنگ‌ها و دنباله‌دارها به زمین اولیه نفوذ کرده و به توسعۀ حیات در سیاره ما کمک کرده‌اند.»
دکتر سوئیلو و همکارانش در مطالعات خود بر منطقه ایجاد ستاره N113 در ابر ماژلانی بزرگ تمرکز کرده‌اند؛ این منطقه یکی از بزرگترین مناطق کهکشان می باشد که گازهای زیادی در خود جای داده است. مشاهدات اولیه تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا و رصدخانه فضایی هرشل آژانس فضایی اروپا موفق به شناسایی حجم بالایی از ستارگان اولیه شده است که دمای پرورشگاه‌های ستاره‌ای خود را افزایش داده و باعث درخشش آنها در قالب نور فروسرخ شده‌اند.
حداقل بخشی از این ایجاد ستاره ناشی از اثر دومینو مانند است که طی آن، ایجاد ستاره‌های بزرگ زمینه ساز ایجاد سایر ستارگان در این مناطق می شود. دانشمندان از آرایۀ تلسکوپی آلما برای مطالعه چندین جرم ستاره‌ای جوان در این منطقه استفاده کردند تا ویژگی‌های شیمیایی و دینامیکی آنها را بهتر درک نمایند. دکتر سوئیلو افزود: «اگرچه ابر ماژلانی بزرگ یکی از نزدیکترین اجرام کهکشانی ماست، اما ما حدس می زنیم با ستاره‌های دور و جوان یک سری شباهت‌های شیمیایی داشته باشد. کهکشان‌های جوان ابتدایی زمان کافی را برای غنی شدن شیمیایی نداشتند. کهکشان‌های کوتوله مثل ابر ماژلانی بزرگ احتمالا به دلیل جرم نسبتا پایین‌شان، این ترکیب جوان را حفظ کردند.»
دکتر «رمی ایندبتو» محقق و نویسنده از رصدخانه اخترشناسی ملی گفت: «ابر ماژلانی بزرگ به دلیل ترکیب فلزی پایینش می تواند دریچه‌ای را به روی این کهکشان‌های اولیه جوان باز کند. مطالعات ایجاد ستاره درباره این کهکشان می تواند نقطه عطفی برای درک بهتر ایجاد ستاره در جهان اولیه باشد.» یافته‌های این تحقیق در Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
ترجمه: منصور نقی لو/ سایت علمی بیگ بنگ
منبع: sci-news.com