به گفته یزدانی، سنگ‌نوشته مورد نظر ۱۸ سال پیش و در جریان پاکسازی نمای آرامگاه داریوش توسط گروه مرمت تخت‌جمشید به سرپرستی "حسن راهساز" که تا آن زمان در زیر رسوبات آهکی حاصل از جاری شدن چند هزار ساله آب باران مخفی شده بود، کشف شد. اما متأسفانه به دلیل نبود یک متخصص باستان‌شناس در گروه مرمت، افرادی که به تمیز کردن آن اقدام می‌کردند به این مهم توجه نکرده بودند که با یک نوشته خوانش نشده مواجه هستند.
وی از دیگر دلایل دور از چشم‌ها ماندن این نوشته را ارتفاع زیادی می‌داند که محل نوشته در دیواره نقش‌رستم با محل بازدید و سطح زمینِ آن دارد و ادامه می‌دهد: بررسی‌ها نشان می‌دهد که در زمستان سال ۱۳۹۵ یعنی حدود دو سال پیش پژوهشگر مستقلی به نام «خدیجه توتونچی» با مجوز اداره کل میراث فرهنگی استان فارس و هماهنگی با پایگاه تخت جمشید اقدام به عکسبرداری هوایی با پهباد و دوربین‌های حرفه‌ای کرده است که در جریان این تصویربرداری‌ها عکس‌های دقیقی از نوشته‌های آرامگاه نیز تهیه شده و برای او مشخص شد که با نوشته جدیدی مواجه شده که تا آن زمان خوانده نشده است.
او با تاکید بر این‌که بر اساس مستندات موجود با اطمینان باید گفت ادعای کشف سنگ‌نوشته هخامنشی در یک ماه اخیر و توسط افرادی که در همایش بنیاد شاپور شهبازی ادعا شده نادرست بوده و صحت ندارد.
یزدانی انتشار این خبر و نتایج احتمالی خوانش سنگ‌نوشته را نوعی بزرگ‌نمایی غیر واقع و دور از رفتار حرفه‌ای و علمی دانسته و درباره‌ی علت منتشر نشدن این کشف در همان سال‌های ۱۳۸۰ اظهار می‌کند: بخش مرمت تخت‌جمشید، که وظیفه‌ی عمیات پاکسازی را بر عهده داشته، به دلیل فقدان حضور یک باستان‌شناس متوجه کشفی که کرده بودند نشدند که البته این موضوع نقدی را به فعالیت‌های مرمتی که بدون حضور باستان شناسان انجام می‌شود، وارد می‌کند.
او توضیح می‌دهد: متن نوشته‌های آرامگاه داریوش برای نخستین‌بار توسط دانشمندی آلمانی به نام «ویسباخ» در سال ۱۹۱۱ میلادی به شکل یک کتاب چاپ و منتشر شد. یک‌سال پیش از انتشار کتابِ وی، «ارنست هرتسفلد» یک دانشمند آلمانی دیگر نتیجه یک پژوهش دقیق روی نقش‌های نمای آرمگاه‌های شاهی نقش‌رستم و هویت آن‌ها را به زبان آلمانی منتشر کرد. پس از آن‌ها «اریک اشمیت» که سرپرستی کاوش‌های تخت جمشید را از سوی مؤسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو بر عهده داشت نسبت به مستند نگاری آرامگاه‌ها و کاوش در محوطه نقش رستم و اطراف کعبه زرتشت اقدام کرد که در جریان آن کاوش‌ها، نوشته‌های متعلق به شاپور ساسانی که بر بدنه کعبه زردشت نوشته شده بودند، کشف شد.
مشاور حریم محوطه‌های میراث جهانی تخت جمشید و پاسارگاد اضافه می‌کند: اشمیت در آخرین جلد از کتاب‌های نفیس خود با عنوان «تخت جمشید سه» که در سال ۱۹۷۰ میلادی به زبان انگلیسی به چاپ رسیده به توصیف دقیق آثار نقش رستم و آرامگاه‌ها و ارائه ابعاد و اندازه دقیق آن‌ها به همراه طرح‌های دقیق اقدام کرده است، اما به دلیل موقعیت و وضعیت رسوب گرفته سنگ‌نوشته مورد بحث از وجود آن بی اطلاع ماند.
وی درباره‌ی نقش برجسته‌های روی سنگ‌نوشته‌ی نیز می‌گوید: هویت افرادی که این روزها سوژه اخبار قرار گرفته و بر فراز آن‌ها سنگ‌نوشته کوتاه سه زبانه دیده می‌شود به جهت بر تن داشتن پوشاک چین‌دار پارسی، بدون همراه داشتن هرگونه ادوات نظامی و آنکه دستِ چپ خود را برابر دهان خود نگه داشته‌اند، افرادی از بزرگان دربار یا نزدیکان خاندان شاه معرفی شده‌اند که به حالت احترام در وقت شرفیاب شدن به حضور داریوش و حتی نمایش مویه کردن به شکل قرار دادن دست چپ خود در برابر دهانشان نمایش داده شده‌اند.
یزدانی اما خوانش این سنگ‌نوشته را یک اتفاق خوب در این زمینه ارزیابی می‌کند و می‌گوید: ظاهراً با همکاری آقای هنکلمن این سنگ‌نوشته خوانده شده است، که دست کم این اتفاق مناسب برای آن سنگ‌نوشته می‌تواند باشد.
وی تاکید می‌کند: اکنون باید منتظر شد و دید که خوانش این سنگ نوشته کوتاه تا چه اندازه می‌تواند هویت آن‌ها را برای پژوهشگران باستان شناسی عصر هخامنشی و ایران باستان روشن‌تر کند.