ضیا گوک آلپ (۱۸۷۶-۱۹۲۴)، در شهر بومی و پرجمعیت کردی در جنوب شرقی آناتولی – دیاربکر، – اساسا یک مرد خود آموخته بود که در اوائل قرن بیستم جز شخصیتهای برجسته جنبش پانترکیسم بود.
درواقع نمی توانیم به رشد ناسیونالیسم در ترکیه و تشکیل پان ترکیسم اشاره کنیم بدون اینکه از ضیاء گوک آلپ یکی از بنیانگذاران و مبتکران آن، نام نبریم. وی پدر ناسیونالیسم جدید ترک و یکی از متفکران بنام آن سرزمین است.
وی قریب به ۳۰۰ مقاله نگاشته است که در سال های پر آشوب ۱۹۰۸ تا ۱۹۲۱ در نشریات مختلف چاپ شدند. وی پس از اینکه از طرف عبدالحمید به دیار بکر تبعید شد به مطالعه درباره تشکیلات فراماسونری پرداخت و بعد وارد انجمن سری اتحاد و ترقی شد و در قیام مسلحانه شرکت کرد. وی در سالونیک به صورت یکی از نزدیکترین دوستان طلعت بیگ در آمد. پس از قیام آتاترک او از انجمن اتحاد و ترقی جدا شد و به مصطفی کمال پیوست. گروهی از مورخان، او را بنیانگذار کمالیسم نیز می دانند».
اندیشههای مسموم ضیاء گوگ آلپ، صبغه ای از روحیه ضد اسلامی او داشت. در جامعه شناسی مخصوصأ جامعه شناسی امیل دورکیم [یهودی بود] که ضیاء گوک الپ زیر بنای فکری خویش را پیدا کرد و اولین طرحهای تئوریک ناسیونالیسم ترک را بر آن بنا نهاد [۳۱].
گوک آلپ خلاصه دیدگاه های سیاسی خود را در اوج خود با عنوان (اصول ترکیسم) نوشت که اولین بار در سال ۱۹۲۳ در آنکارا منتشر شد. [۳۲]
نخستین تلاش جدی برای ساماندهی بحث و دیدگاه های جداگانهای درباره پانترکیسم بود. [۳۳] یک ملت را چنین تعریف میکند:
ملت چیست؟ چه پیوندی که ما داریم میتواند بر پیوند نژادی، قومی، جغرافیایی وسیاسی برتری داشته باشد؟ جامعه شناسی تعیین میکند که این پیوند وحدت در تربیت و فرهنگ یعنی وحدت در احساس است. ملت به هیچ وجه یک گروه نژادی، خونی، جغرافیایی یا تجمع اجباری نیست، بلکه ملت از افرادی تشکیل شده که زبان مشترک، مذهب مشترک، اخلاق مشترک و … داشته باشند، یعنی از یک تربیت بهره مند شده باشند… هرجا یک فرهنگ غالب باشد آنجا یک ملت است….هدف ناسیونالیسم ترک این است که در این اجتماع بزرگ کشورها فقط یک فرهنگ غالب باشد. [۳۴]
وی در کتاب خود زیر عنوان «مبانی ترک شناسی» چنین نوشت:
برخی از دانشمندان میکوشند تا به صورتی تصنعی ترکان، از جمله ترکان آسیای میانه، کرانه رود ولگا، سیبری و آسیای صغیر را از یکدیگر جداجلوه دهند و آنان را از ملتها و اقوام جداگانه به شمار آورند. هدف ما آن است که صد میلیون ترک را در ملتی واحد متحد گردانیم [۳۵]
دکتر انور خامهای درباره این نظریات چنین میگوید:
نظریههای پانتورانیسم و پانترکیسم یکسره بی بنیاد و ساختگی است و اطلاق (یک ملت) به اقوام و مردمانی با ریشه های نژادی و پیشینه های تاریخی و سنتهای مختلف و زبان های کم و بیش متفاوت، چیزی نیست جز یک تحریف وجعل بزرگ علمی و تاریخی . [۳۶]
بر اساس این رویکرد جدید «فرهنگی» به جای رویکرد قومی، او تصور کرد که پانترکیسم در اوایل قرن بیست و یکم تنها برای ترکهای آناتولی امکان پذیر است اما در آینده، اگر اتحاد جماهیر شوروی سقوط کند، میتواند زمینه راحت برای پانترکیسمی فراگیر داشته باشد. او واقع گرایانه نتیجه گرفت که برای ترکان، پانترکیسم برای اوایل قرن بیستم پس از از دست دادن یک امپراتوری بزرگ امکان پذیر نیست. بنابراین، به راحتی میتوان آن را به عنوان یک برنامه سیاسی تشخیص داد، پانترکیسم دارای آرمانهای کوتاه، متوسط و بلند مدت است. پانترکیسم واقع گرایانه گوک آلپ نیز مناسب شرایط سیاسی آن دوران بود زیرا ترکیه یک کشور ضعیف و در حال توسعه بود در حالی که اتحاد شوروی یک امپراتوری روسی بود که از آرمانهای کمونیسم حمایت میکرد.
بنمایهها و یارینامهها:
بختیار، سامان (۹ آذر ۱۳۹۷)، «پیدایش پانترکیسم و تاثیر آن بر خاورمیانه»، پایگاه خردگان
[۱]Language and Ethnic Identity: The Success-Failure Continuum in Language and Ethnic Identity Efforts 2, Oxford University Press. p. 269; “It is commonly acknowledged that Pan-Turkism, the movement aiming at the political and/or cultural unification of all Turkic peoples, emerged among Turkic intellectuals of Russia as a liberal-cultural movement in the 1880s.” from “Pan-Turkism”, Wikipedia, Date of Accession: 15.04.2014 from http://en.wikipedia.org/wiki/Pan-Turkism.
[۲] Landau, Jacob M. (1995), Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation, London: Hurst & Company, p. 1. Available at Amazon; http://www.amazon.com/Pan-Turkism-Irredentism-Cooperation-Jacob-Landau/dp/0253209609/.
۳. پان تورانیسم،نوشته:عنایت الله رضا، در دائرهالمعارف بزرگ اسلامی. جلد سیزدهم،(۱۳۸۳) ۵۵۶–۵۶۲
۴. پانترکیسم و پان آذریسم: مبانی،(اهداف و نتایج) تألیف احمد کاظمی؛ نظارت و اجرا مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر تهران(۱۳۸۵)صفحه ۱۸
[۵] Ármin Vámbéry, Arminius Vámbéry born Hermann Bamberger, or Bamberger Ármin (19 March 1832-15 September 1913), was a Hungarian Turkolog and traveler. According to Ernst Pawel, a biographer of Theodor Herzl, as well as Tom Reiss, a biographer of Kurban Said, Vámbéry’s original last name was Wamberger rather than Bamberger. For details see; “Ármin Vámbéry”, Wikipedia, Date of Accession: 15.04.2014 from http://en.wikipedia.org/wiki/%C3%81rmin_V%C3%A1mb%C3%A9ry.
۶. تاریخ روابط سیاسی ایران و انگلیس در قرن نوزدهم، تالیف: محمود محمود، انتشارات اقبال و شرکاء(۱۳۵۳)صفحه ۸۵۷
۷. همان،صفحه ۸۵۷
۸. Landau, Jacob M. (1995), Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation, London: Hurst & Company, p. 2.
[۹] The Committee of Union and Progress (CUP) (Turkish: İttihat ve Terakki Cemiyeti) began as a secret society established as the “Committee of Ottoman Union” (İttihad-ı Osmanî Cemiyeti) in İstanbul in 1889 by the medical students İbrahim Temo, Abdullah Cevdet, İshak Sükuti, and Ali Hüseyinzade. It was transformed into a political organization (and later an official political party) by Bahaeddin Şakir, aligning itself with the Young Turks in 1906, during the period of the dissolution of the Ottoman Empire. Begun as a liberal reform movement in the Ottoman Empire, the party was persecuted by the Ottoman imperial government for its calls for democratization and reform in the Empire. Once the party gained power in the Young Turk Revolution in 1908 and consolidated its power in the 1913 Ottoman coup d’état, it grew increasingly more splintered and volatile as its three leaders, Enver Pasha, Talat Pasha, and Djemal (Cemal) Pasha, formed the triumvirate known as the Three Pashas and gained de facto rule over the Ottoman Empire and the party itself. During World War I, this leadership was accused of their responsibility in so-called “Armenian Genocide”, among other acts. At the end of World War I, most of its members were court-martialled by the Sultan Mehmed VI and imprisoned. A few members of the organization were executed in Turkey after trial for the attempted assassination of Mustafa Kemal Atatürk in 1926. Members who survived continued their political careers in Turkey as members of the Republican People’s Party (Cumhuriyet Halk Partisi, CHP) and other political parties in Turkey. For details see; “Committee of Union and Progress”, Wikipedia, Date of Accession: 15.04.2014 from http://en.wikipedia.org/wiki/Committee_of_Union_and_Progress. For further details see; Zürcher, Erik J. (2010), The Young Turk Legacy and Nation Building: From the Ottoman Empire to Atatürk’s Turkey, Library of Modern Middle East Studies. Available at Amazon; http://www.amazon.com/Young-Turk-Legacy-Nation-Building/dp/184885272X.
۱۰. پانترکیسم و وحدت ملی ایرانیان،نوشته:عبدالله مراد علی بیگی لنگرودی،انتشارات سمرقند(۱۳۹۳)صفحه ۱۲
۱۱. پانترکیسم و صهیونیسم، تالیف: علیرضاسلطان شاهی،صفحه۲۱
۱۲. پانترکیسم و وحدت ملی ایرانیان،نوشته:عبدالله مراد علی بیگی لنگرودی،انتشارات سمرقند(۱۳۹۳)صفحه ۱۲
۱۳. پانترکیسم و پان آذریسم: مبانی،(اهداف و نتایج) تألیف احمد کاظمی؛ نظارت و اجرا مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر تهران(۱۳۸۵)صفحه ۲۰
۱۴. پانترکیسم و وحدت ملی ایرانیان،نوشته:عبدالله مراد علی بیگی لنگرودی،انتشارات سمرقند(۱۳۹۳)صص ۱۶-۱۷
۱۵.همان،صفحه ۱۷
[۱۶] “Russian census of 1897 indicated their total number as 13.600.000 out of a total population of 125.600.000.”, See; Landau, Jacob M. (1995), Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation, London: Hurst & Company, p. 7.
۱۷. آذربایجان و آران (آلبانیای قفقاز)،نوشته: عنایت الله رضا، انتشارات ایران زمین(۱۳۶۰)صص ۶۲-۶۳
۱۸.همان،صص۶۳-۶۴-۶۵
۱۹. Landau, Jacob M. (1995), Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation, London: Hurst & Company, pp. 8-9.
۲۰. پانترکیسم و صهیونیسم، تالیف: علیرضاسلطان شاهی،صص۲۱-۲۲
۲۱. پانترکیسم و پان آذریسم: مبانی،(اهداف و نتایج) تألیف احمد کاظمی؛ نظارت و اجرا مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر تهران(۱۳۸۵) صفحه ۲۰
۲۲. پانترکیسم و ایران، نویسنده کاوه بیات، انتشارات شیرازه (۱۳۸۷)صص ۸-۹
۲۳.Landau, Jacob M. (1995), Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation, London: Hurst & Company, p. 10.
[۲۴] Landau, Jacob M. (1995), Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation, London: Hurst & Company, p. 10.
[۲۵] To read the book in Turkish see; http://aton.ttu.edu/pdf/Uc_Tarzi_Siyaset.pdf. Also available at İdefix; http://www.idefix.com/kitap/uc-tarz-i-siyaset-yusuf-akcura/tanim.asp?sid=SR3RJ8PTVT8SET32I7XK.
[۲۶] Landau, Jacob M. (1995), Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation, London: Hurst & Company, p. 14.
[۲۷] Landau, Jacob M. (1995), Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation, London: Hurst & Company, p. 14.
[۲۸] Landau, Jacob M. (1995), Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation, London: Hurst & Company, p. 18.
۲۹.پانترکیسم و ایران، نویسنده کاوه بیات، انتشارات شیرازه (۱۳۸۷)صص ۱۳-۱۴
[۳۰] Landau, Jacob M. (1995), Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation, London: Hurst & Company, p. 19.
۳۱. پانترکیسم و صهیونیسم، تالیف: علیرضاسلطان شاهی،صفحه ۳۰
[۳۲] Available at Kitapyurdu; http://www.kitapyurdu.com/kitap/default.asp?id=112186.
[۳۳] Landau, Jacob M. (1995), Pan-Turkism: From Irredentism to Cooperation, London: Hurst & Company, p. 38
۳۴. ماهنامه اطلاعات سیاسی – اقتصادی شماره ۱۸۲-۱۸۱ صفحه ۴۰
۳۵. آذربایجان و آران (آلبانیای قفقاز)،نوشته: عنایت الله رضا، انتشارات ایران زمین(۱۳۶۰) صفحه ۶۲
۳۶. ماهنامه اطلاعات سیاسی – اقتصادی شماره ۱۸۲-۱۸۱ صفحه ۴۰