دلیل این حادثه ذخیره محلول اورانیل نیترات (Uranyl nitrate) در مخزن حاوی تنها ۱۶٫۶ کیلوگرم اورانیوم بود که از جرم بحرانیش تجاوز کرده بود. ۳ کارگر در معرض مقدار قابل توجه تشعشعی قدرتمند بشکل پرتوهای نوترونی قرار گرفتند. بر اساس کتابی با نام ‘مرگ تدریجی: ۸۳ روز بیماری تشعشع’ او پس از رسیدن به اورژانس بیمارستان دانشگاه توکیو بنظر سالم می آمد و حتی قادر به مکامله با پزشکان بود. اما این تا زمان شروع تیره شدن، تاول زدن، و نهایتاً جدا شدن پوست او از بدنش بود. با شروع شکستن کروموزوم های درون سلولی، وضعیت اوچی وخیم تر شد. اعضای داخلی او از کار افتادند و طی تنها یک روز ۲۰ لیتر مایعات بدنی او از دست رفت. البته خوشبختانه او در این زمان در کما بود.
با نظارت تمام وقت تیمی از پزشکان، معالجاتی چون کشت سلولهای بنیادین، پیوند پوست و تزریق خون جهت بهبود وضعیت او انجام گرفت. البته علیرغم عدم آگاهی پزشکان از درمان بیماران اینچنینی، میزان تشعشع دریافتی، بقای نامحتمل بیمار را به وضوح نشان می داد. اما آنچه پس از ۸۳ روز نامشخص ماند علت زنده نگهداشتن او بود؛ تلاشی برای نجاتش یا آزمایش جهت درمان آثار تشعشع. دلیل آن هر چه که بود بیرحمانه بنظر می رسد. مرگ اوچی را از ۱۰ مرگ بد در تاریخ می‌دانند.