با مدال طلای سعید محمد پور ، بهترین تورنمنت تاریخ المپیکی ایران را کامل تر می کند. ایران با احتساب این طلا با 5 طلا ،5 نقره و 3 برنز بالاتر از کوبا و نیوزیلند در رده 15 دنیا می ایستد. جایی که تکرارش کاری محال در ورزش ایران به نظر می رسد.
به گزارش انجمن خرد به نقل از خبرآنلاین؛کمیته بین المللی المپیک رسما اعلام کرد با بررسی نمونه های مجدد به جا مانده از دسته 94 کیلوگرم بازی های المپیک لندن، برای آنها محرز شده است 4 ورزشکار نخست این رقابت ها دوپینگی بوده اند و مدال طلا را نفر پنجم این مسابقات بر سینه می اندازد. نفر پنجم این دسته که حالا بعد 4 سال و بدون اینکه حتی کسی به او در همه این سال ها تبریکی گفته باشد و عملا در تمام این دورانورزشش نابود شده بود،کسی نیست غیر از سعید محمدپور از ایران.
پسر محجوب اردبیلی که در 20 سالگی در لندن می توانست طلا بگیرد اما قربانی یکی از کثیف ترین رقابت های تاریخ المپیک شد. فدراسیون جهانی وزنه برداری که برایش نمایش غیر واقعی ایلیا ایلین مهم بود، در آن شب ایستاد و رکوردشکنی های این قهرمان قزاقستانی را برجسته کرد. سعید آن روز با چشمانی اشکبار ، پنجم شد و همه گفتند زورش به بیش از این نمی رسیده است.
بعدها وقتی نمونه دو نفر اول این وزن مشخص شد و مدال برنز به سعید تعلق گرفت ، کورش باقری با افتخار از موفقیتش گفت. اینکه 5 مدال در المپیک قبلی گرفته است. او نمی دانست بزودی نتایج دیگری اعلام می شود که او را در لندن موفق تر از قبل می کند و دو طلا در کارنامه مربیگری اش ثبت می شود.حالا دیگر با گزارش جدید کمیته بین المللی المپیک مشخص شده است، آن شب و در آن دسته ، از 10 نفری که در دسته آ بازی ها وزنه زدند ، فقط 3 نفر پاک بودند. سعید ، ورزشکار کره جنوبی و یکی از لهستانی ها.
در گزارش جدید این کمیته آمده است. 4 نفر اول مسابقات در مرحله تست مجدد ، دوپینگی شدند. سعید به این دلیل طلایی شده است و بعد از او ، نفر هفتم یعنی ورزشکار کره جنوبی تنها دوپینگی نبوده و توانسته است مدال نقره بگیرد و بعد از او هم ورزشکاری از لهستان یعنی زیلکفسکی مدال برنز را از آن خود کرده. این بی شک ناپاکترین رقابت المپیکی تاریخ بوده است.رقابتی که اگرچه فرجامش از نظر مدالی برای ایران عالی بوده اما حالا به حسرتی برای سعید تبدیل می شود.
او حالا طلایی المپیک است بی آنکه ریالی از مواهب المپیک داشته باشد. تنها داشته او مدالش است و از هیچ یک از پاداش هایی که زندگی های هم تیمی هایش را هم متحول کرده بود ، دیگر برایش خبری نیست. نه 150 سکه طلایش را گرفته ، نه مجوز ورود خودروهای خاص که به دیگر رفقایش در آن سال ها دادند به او می رسد و نه همه هدایایی که استانداران ، شرکت های خصوصی و مقامات محلی به دیگر قهرمانان دادند ، چیزی به او می رسد. او فقط از حالا رسما اسمش دارند طلای المپیک لندن است. اعتبار بزرگی که برای او ارزش ریالی به همراه نداشته است.